موارد و مقدار مصرف نيكوتين
رفع علايم قطع مصرف نيكوتين براي كمك به ترك سيگار آدامس: در زمان احساس نياز به مصرف سيگار، يك آدامس جويده مي‌شود (حداكثر ۲۴ آدامس در روز). افرادي كه كمتر از ۲۵ سيگار در روز مصرف مي‌كنند بايد درمان را با آدامس‌هاي mg 2 شروع كنند و افرادي كه روزانه ۲۵ يا تعداد بيشتري سيگار مصرف مي‌كنند، بايد در ابتدا از آدامس‌هاي mg 4 استفاده نمايند. پروتكل درمان ۱۲ هفته‌اي بدين صورت مي‌باشد:
هفته‌هاي ۱ تا ۶ : هر ۱ تا ۲ ساعت يك آدامس جويده مي‌شود. بهتر است حداقل ۹ آدامس در روز استفاده شود.
هفته‌هاي ۷ تا ۹ : هر ۲ تا ۴ ساعت يك آدامس جويده مي‌شود.
هفته‌هاي ۱۰ تا ۱۲ : هر ۴ تا ۸ ساعت يك آدامس جويده مي‌شود.
قرص مكيدني: افرادي كه اولين سيگار را طي ۳۰ دقيقه از بيدار شدن مصرف مي‌كنند بايد از قرص mg 4 و ساير افراد بايد از قرص mg 2 استفاده نمايند. پروتكل درمان ۱۲ هفته‌اي بدين ترتيب مي‌باشد:
هفته‌هاي ۱ تا ۶ : يك قرص مكيدني هر ۱ تا ۲ ساعت (حداقل ۹ قرص در روز).
هفته‌هاي ۷ تا ۹ : يك قرص مكيدني هر ۲ تا ۴ ساعت.
هفته‌هاي ۱۰ تا ۱۲ : يك قرص مكيدني هر ۴ تا ۸ ساعت.
توجه: در هر بار مصرف نبايد بيش از يك قرص مصرف شود (حداكثر ۵ قرص طي ۶ ساعت و ۲۰ قرص در روز).
پچ پوستي: هر پچ براي ۲۴ ساعت مي‌باشد.
افرادي كه ۱۰ يا تعداد بيشتري سيگار در روز مصرف مي‌كنند:
هفته‌هاي ۱ تا ۶ : روزانه mg 21
هفته‌هاي ۷ و ۸ : روزانه mg 14
هفته‌هاي ۹ و ۱۰ : روزانه mg 7
افرادي كه كمتر از ۱۰ سيگار در روز مصرف مي‌كنند:
هفته‌هاي ۱ تا ۶ : روزانه mg 14
هفته‌هاي ۷ و ۸ : روزانه mg 7
اسپري بيني: بر اساس نياز يك تا دو پاف از اسپري هر ۱ ساعت استفاده مي‌شود (حداكثر ۱۰ پاف در ساعت و ۸۰ پاف در روز). هر دوز اسپري (دو پاف) حاوي mg 1 نيكوتين مي‌باشد.
موارد منع مصرف نيكوتين
حساسيت به نيكوتين يا اجزاي فرمولاسيون
بيماراني كه در دوره پس از MI سيگار مصرف مي‌كنند
بيماران مبتلا به آريتمي‌هاي خطرناك يا آنژين شديد
بيماري فعال مفصل فك و ناحيه گيجگاهي (آدامس)
بارداري
بيماران غير سيگاري
موارد احتياط: هايپرتيروئيدي، فئوكروموسيتوم و ديابت وابسته به انسولين؛ التهاب دهان و گلو؛ بيماران داراي سابقه ازوفاژيت، زخم گوارشي، بيماري عروق كرونر، آريتمي‌هاي قلبي، بيماري وازواسپاستيك، آنژين، هايپرتانسيون، هايپرتيروئيدي، فئوكروموسيتوم، ديابت، نارسايي شديد كليوي يا نارسايي كبدي مصرف فرآورده اسپري بيني در بيماران مبتلا به اختلالات مزمن بيني (مثل آلرژي، رينيت، پوليپ و سينوزيت) توصيه نمي‌شود.
ملاحظات اختصاصي
۱- پچ پوستي ممكن است حاوي فلزاتي مثل آلومينيوم باشد؛ بنابراين پيش از MRI بايد برداشته شود.
۲- در بيماران داراي اختلالات پوستي، پچ نيكوتين بايد با احتياط مصرف شود.
۳- اختلالات دنداني ممكن است با مصرف آدامس نيكوتين تشديد شود.
۴- آدامس نيكوتين بايد به آرامي جويده شود تا جذب آن افزايش يابد و درد فك بروز نكند.
۵- منافع استفاده از پچ پوستي به مدت بيش از ۳ ماه اثبات نشده است.
نكات قابل توصيه به بيمار
۱- آدامس بايد به آرامي جويده شود. پس از احساس مزه نيكوتين، آدامس را در گونه قرار دهيد و پس از رفع مزه دوباره آن را بجويد. اين كار را تا زماني كه مزه به طور كامل حذف شود ادامه دهيد (حدود ۳۰ دقيقه).
۲- قرص مكيدني نيكوتين نبايد جويده يا بلعيده شود بلكه بايد به آرامي در دهان مكيده و حل شود (حدود ۲۰ تا ۳۰ دقيقه).
۳- پچ پوستي نيكوتين نبايد بريده شود، زيرا در اين صورت نيكوتين موجود در آن سريعاً تبخير مي‌شود.
مصرف در كودكان: اثربخشي و ايمني دارو تأييد نشده است.
مصرف در شيردهي: ترشح دارو در شير مشخص نيست. با احتياط مصرف شود.
مصرف در بارداري: در حيوانات تراتوژن بوده است. نيكوتين موجود در سيگار ممكن است باعث حاملگي خارج رحمي، كاهش وزن نوزاد هنگام تولد و افزايش خطر سقط خودبخودي شود. درمانهاي دارويي به عنوان خط اول پيشنهاد مي‌شود. در صورت نياز به استفاده از نيكوتين، فرآورده‌هاي با مصرف متناوب نسبت به پچ ارجح مي‌باشند. در صورت استفاده از پچ پوستي، پيشنهاد مي‌شود كه فرآورده در طول شب (هنگام خواب) برداشته شود.
تداخل دارويي
نيكوتين مهار كننده ضعيف آنزيمهاي CYP2A6 و CYP2E1 مي‌باشد.
مصرف همزمان سايمتيدين ممكن است سطح پلاسمايي و اثرات نيكوتين را افزايش دهد.
مصرف همزمان Peginterferon Alfa- 2b ممكن است باعث كاهش سطح پلاسمايي و اثرات نيكوتين شود.
غذاها و نوشيدني‌هاي اسيدي جذب نيكوتين را از قرص‌هاي مكيدني كاهش مي‌دهد.
اطلاعات داروها
مكانيسم اثرگذاري نيكوتين
نيكوتين يك آلكالوئيد طبيعي است كه اثرات خود را با تحريك عقده‌هاي اعصاب خودكار و سيستم اعصاب مركزي از طريق رسپتورهاي اختصاصي اعمال مي‌كند. در دوزهاي بالا، تحريك اوليه با بلوك انتقال عصبي همراه مي‌شود.
فارماكوكينتيك
جذب: جذب نيكوتين از راه پچ پوستي آهسته‌تر از بقيه فرآورده‌ها مي‌باشد.
متابوليسم: كبدي بوده و عمدتاً به كوتينين (Cotinine) متابوليزه مي‌شود كه فعاليت ضعيفي دارد. نيمه عمر نيكوتين ۴ ساعت مي‌باشد.
دفع: در ادرار دفع مي‌شود. كليرانس كليوي وابسته به PH مي‌باشد (دفع در ادرار اسيدي بيشتر مي‌باشد).
اشكال دارويي:
Tablet: 2 mg
Spray, Solution: 10 mg/ml, 10ml
Patch, Extended Release: 14mg/24h, 15 mg/16h, 21mg/24h, 7mg/24h
Gum: 2 mg
اطلاعات ديگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: نيكوتين (آلكالوئيد گياهي)
طبقه‌بندي درماني: داروي كمكي در ترك سيگار
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده D (اسپري بيني)
نام‌هاي تجاري: Nicotinell-TTS
عوارض جانبي مصرف نيكوتين
اعصاب مركزي: سردرد، اختلال تمركز، افسردگي، گيجي، بي‌خوابي، عصبانيت.
دستگاه گوارش: تحريك گلو و دهان، سوء هاضمه، التهاب دهان همراه آفت، يبوست، اسهال، نفخ، خونريزي لثه،
سكسكه، درد فك، تهوع، افزايش ترشح بزاق، تغيير حس چشايي، اختلال دندانها، استوماتيت همراه زخم، خشكي دهان.
متابوليك: ديسمنوره.
تنفسي: سينوزيت، سرفه.
عضلاني ـ اسكلتي: درد پشت، درد مفاصل، درد فك و گردن، درد عضلاني، گزگز اندامها.
پوست: آكنه ، راش، واكنش‌هاي حساسيتي در محل كاربرد پچ پوستي.
ساير عوارض: علايم قطع مصرف، واكنش‌هاي حساسيتي، فراموشي، آفازي، برونشيت، برونكواسپاسم، ادم، ميگرن، احساس كرختي، درد، پورپورا، اختلال بينايي.
منبع: اطلاعات نيكوتين
آدامس نيكوتين Nicotine
عوارض تنفس با دهان
چند نكته درباره روغن هاي گياهي